Roland & The Deep Blue Sea |
organisation: CC Den Egger artist: Roland Van Campenhout |
© Rootsville 2016 |
|
Roland Van Campenhout mag in ons land wel aanzien worden als de grijze eminentie van de blues. Het is een man die ook van vele oorlogen thuis is en zo vroeg 'De Grote Post', cultuurcentrum in Oostende, aan Roland of hij zich niet wou verdiepen in die talrijke soms verdwenen zeemansliederen wat resulteerde in verrassende bluesparels. Zeemansliederen uit diverse streken en tijden komen aan bod in deze unieke en sublieme beleving waarmee heel Vlaanderen aangedaan wordt.
Uiteraard is en blijft deze Roland Van Campenhout zichzelf en diegene die kwamen om langs de lichtjes van de Schelde ergens aan de kant van het schipperskwartier weg te zitten mijmeren in een nostalgisch gevoel van weleer zouden er wel aan zijn voor de moeite. De nummers die Roland en zijn band ten gehore brengen komen meestal van verre oorden en ook al hebben ze allen raakvlakken met de zee en haar verleden toch is de muzikale omlijsting ervan hedendaags te noemen en zien en krijgen we een Roland te horen die zich door zijn veelzijdigheid als een vis in het water voelt. Rauwe omlijstingen en expermintele akkoorden maken van deze verzameling iets uniek en omdat hij ook niet helemaal wil vreemd gaan is en blijft de blues hier diep ingeworteld. Is het nu het stormachtige weer of 'The Sad Story of The Titanic', je zou haast gaan geloven dat die ruwe zeebonken destijds ook met een synthesizer vertrouwd waren. De gitaarrifjes voelen behoorlijk sixties aan ondersteund door de wel Om het toch ietwat vertrouwder te maken krijgen we met 'Venezuela' van Belafonte een meer hedendaagse benadering te horen en zetten ze met 'Sloop John B' van de broertjes Wilson en Mike Love nu een psychedelisch surfje op. Na nummers als 'North Of The Star' en 'Under The Midnight Star' lijkt het wel of de slaven van destijds met de negro-spiritual 'Wade In The Water' bekeerd worden tot het eenzame zeemansleven en zien we ze als matrozen op één of andere 'schoener' mee nueriënd jacht maken op een mythische potvis. Helemaal op het eind krijgen we dan toch nog een stukje geschiedenis van eigen bodem en horen we met 'Drunken Sailor' van Ferre Grignard een verhaal dat zich beter het beeld van de toenmalige zeeman kan weergeven en net als bij het leven van de Ferre is ook deze avond van Roland eentje van rauw, wild en nonchalant zijn, this is the blues.
more pics on |
Als jonge 70-tiger puilt hij uit van de ideeën en kan daardoor rekenen op heel wat aanziens zowel van jong als oud. De lijst opnoemen met wie hij het podium al deelde zou onbegonnen werk zijn wat hem ook zo veelzijdig heeft gemaakt na al die jaren. Vanavond wordt hij geflankeerd door niemand minder dan Mirko Banovic op bas, Serge Feys op de toesten, Bruno Fevery op gitaar en last but not least wordt dit mannenclubje versterkt door niemand minder dan Isolde Lasoen op drums.
zeer doordingende slagen die een Isolde op haar 'toms' de zaal weet in te sturen. Muzikaal lijkt het wel of ze hier een futuristische versie aan het neerzetten van Jules Verne zijn 20.000 miles.